BOŻE CIAŁO - UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Na Boże Ciało
żyto kściało*
* - kwitnęło
Jaki dzień jest w Boże Ciało
takich dni potem niemało
Po Bożym Ciele
będzie ciepła wiele
O Bożym Ciele
siej tatarkę śmiele*
* - grykę
Na Boże Ciało
siej proso śmiało
Tego dnia ołtarze oraz przydrożne kapliczki przystraja się młodymi brzózkami. Po
procesji obowiązkowo trzeba wziąć do domu choć małą gałązkę z takiego drzewka.
Zapewnić miała ona urodzaj, chronić przed niepowodzeniami i wszelkami chorobami. Zatykano
ja w ogródku, na polu.
Tego też dnia święcono malutkie wianuszki z ziół polnych. Trzymano je w domu cały rok.
Spalane okadzały dom oddalając od niego nieszczęścia i powstrzymująć gromy
daleko od domostwa.
Wianuszek macierzanki (świeży lub zasuszony) dekorował becik dziecka niesionego
do chrztu.
Wianuszek leśnego rozmarynu (symbolu wierności, miłości i nieśmiertelności) oraz
dzikiego nieśmiertelnika - zdobił ślubną suknię.
Wianuszek z drobnych liliowo-różowo-białych kwiatków wiła zakochana dziewczyna
swojemu wybrankowi i zakładała mu na przegub lewej ręki jako zaręczynową bransoletkę.
Jeśli chłopak był wierny, wracał z tym wianuszkiem na Sobótki.
Wianuszki z Bożego Ciałą wkładano zwykle na obrazki-pamiątki Pierwszej Komunii Świętej.
Później wkładano je w dłoń nieboszczykom - aby oddalić złe duchy i ułatwić spokojne
przejśćie na drugi brzeg.
W oktawie Bożego Ciała nie wolno pracować!
W Boże Ciało z boską chwałą
słowo nam się chlebem stało,
nie tnij zboża ni kapusty,
bo odnajdziesz w niej rdzeń pusty.